مقدمه: تضمین کیفیت آموزش عالی به ویژه آموزش دکتری یکی از دغدغه ها و اولویت های برنامه ریزان عرصه آموزش عالی می باشد. تطبیق، مقایسه و تحلیل ابعاد مختلف برنامه های آموزشی با سایر کشورها، در رفع این دغدغه بسیار مؤثر است. لذا این مطالعه با هدف مقایسه توصیفی-تطبیقی برنامه دکتری پرستاری ایران و دانشگاه کارولینای شمالی آمریکا انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی با رویکرد تطبیقی می باشد که طی آن نظام آموزش پرستاری ایران با عناصر تشکیل دهنده برنامه آموزشی مقطع دکتری دانشگاه کارولینای شمالی مورد مقایسه قرار گرفت. جستجوی اینترنتی، با استفاده پایگاه های فارسی و انگلیسی صورت پذیرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از الگوی چهار مرحله ای Bereday شامل توصیف، تفسیر، همجواری و مقایسه، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: محتوای دروس در کارولینای شمالی بسیار تخصصی، متمرکز بر نیاز دانشجو، همسو با فلسفه و اهداف برنامه می باشد و نیازهای جامعه در واحدهای درسی دانشجویان گنجانده شده است. برنامه آموزشی دکترای پرستاری کارولینای شمالی به صورت تمام وقت و نیمه وقت با مدت آموزشی 5/3 سال می باشد و جذب دانشجو به طور مستقل توسط دانشگاه صورت می پذیرد ولی در ایران این مقطع صرفاً تمام وقت است و پذیرش دانشجو بصورت متمرکز انجام می شود. گرایش های این دانشگاه برای این مقطع شامل دکتری فلسفه و دکتری بالین پرستاری، پست دکتری، دکتری علوم پرستاری و دکتری هوشبری بالین پرستاری می باشد ولی در ایران صرفاً با گرایشPhD ارائه می شود. در کارولینای شمالی پذیرش در مقطع دکتری، از کارشناسی هم امکان پذیر می باشد، در حالی که در ایران این امکان وجود ندارد. نتیجه گیری: باتوجه به مقایسه های انجام شده و برتری های کوریکولوم دانشگاه کارولینای شمالی، شایسته است که برنامه ریزان آموزش پرستاری ایران، تغییرات اساسی را در کوریکولوم این مقطع از نظر فلسفه و اهداف، مدت دوره، واحدهای درسی و. . . ایجاد نمایند، بطوری که راه گشای مشکلات نظام مراقبت سلامت و جامعه باشد.

مقدمه: بررسی برنامه های آموزشی در هر مقطع و رشته تحصیلی، یکی از راهکارهای ارتقا و توسعه برنامه های آموزشی بوده و موجب افزایش کارآیی و اثربخشی برنامه ها می شود. این مطالعه با هدف تعیین نظرات دانشجویان دکتری پرستاری در مورد برنامه درسی آنان انجام شد.روش ها: یک مطالعه توصیفی بر روی 20 نفر از دانشجویان دوره دکتری پرستاری با انتخاب تصادفی از دانشگاه های مختلف ایران در سال 1383 انجام شد. روش گرد آوری اطلاعات، مصاحبه نیمه ساختاردار بود. داده ها طبقه بندی و با آمار توصیفی به صورت توزیع فراوانی ارایه شدند.نتایج: واحدهای مورد پژوهش اعلام نمودند که این دوره توانسته است دید کلی و جامع نگری آنها را نسبت به مددجویان جامع تر نماید، 95 درصد افزایش تعداد واحدهای دروس اصول فلسفه و نظریه پردازی را خواستار بودند و افزایش واحد درسی نقد و بررسی پژوهش های پرستاری را ضروری دانستند، 75 درصد معتقد بودند روش های مختلف آزمون و ارزیابی آن، اصول و روش های ارزشیابی و روان شناسی و تئوری های یادگیری با دروس دوره کارشناسی ارشد آنان همپوشانی دارد، 90 درصد ارایه درس زبان انگلیسی را در این دوره ضروری دانستند، 55 درصد اعلام نمودند مباحث ارایه شده در واحد کامپیوتر نتوانسته توانمندی آنان را در زمینه اهداف مورد نظر این واحد افزایش بدهد.نتیجه گیری: محتوی تدوین شده در برنامه دکتری پرستاری ایران انعطاف پذیر نبوده، دروس به طور کلی اجباری هستند و محتوی بعضی دروس مرحله آموزشی با دروس دوره کارشناسی ارشد تکراری هستند. بازنگری برنامه آموزشی و برنامه ریزی آن براساس نیاز جامعه و حرفه می تواند در اعتلای آن موثر باشد.

مقدمه: انفورماتیک پرستاری تخصصی است که با استفاده بهینه از تکنولوژی، در ارتقای سلامت مؤثر می­باشد. با توجه به گسترش روز افزون این دانش در حوزه پرستاری، توسعه آموزش عالی پرستاری در کشور ایران نیز؛ ضروری به نظر می­رسد. مطالعه حاضر با هدف طراحی برنامه آموزشی دوره دکتری بالینی انفورماتیک پرستاری بر اساس مدل برنامه درسی کرن در ایران، انجام گردید. روش کار: جامعه پژوهش مطالعه ترکیبی حاضر را 20 نفر از متخصصین پرستاری، فناوری اطلاعات سلامت و انفورماتیک پزشکی، تشکیل دادند. در این مطالعه توصیفی از ترکیب روش­های کمی و کیفی استفاده شد. از گام­های مدل برنامه­ریزی درسی کرن که شامل 6 مرحله است، استفاده شد. در راندهای اول و دوم دلفی برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل محتوی کیفی با رویکرد مرسوم یا عرفی و برای راند سوم  از آمار توصیفی استفاده گردید.   یافته ها: برنامه درسی این رشته تخصصی شامل 3 واحد دروس کمبود یا جبرانی، 34 واحد دروس اختصاصی اجباری انفورماتیک، 17 واحد دروس اختصاصی اجباری دکتری بالینی و 6 واحد پایان­نامه، تنظیم گردید. 85 درصد از صاحب نظران برنامه آموزشی دوره دکتری بالین رشته انفورماتیک پرستاری را ضروری دانسته و لازمه رشد حرفه ای و ارتقاء سلامت عمومی، بیان نمودند. بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تدوین برنامه آموزشی دوره دکتری بالین رشته انفورماتیک پرستاری، ضرورت و نیاز احساس شده توسط متخصصین می­باشد و می­تواند به عنوان برنامه پیشنهادی جهت تأسیس یک گرایش در دوره دکتری بالین پرستاری به وزارت بهداشت درمان آموزش پزشکی، پیشنهاد گردد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

1مقدمه و هدف:  مقایسه تطبیقی نظام های آموزشی به منظور توسعه سیاستهای جدید در آموزش عالی رو به افزایش است این مهم فرصتهایی را برای شناخت چشم انداز، رسالت، ارزشهای آموزشی سایر کشورها و ارزیابی همزمان نظام آموزشی ایران ایجاد می نماید. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تطبیقی نظام آموزشی دوره دکتری پرستاری درایران و دانشکده پرستاری دانشگاه  انجام شده است روش: این مطالعه با روش توصیفی تطبیقی در سال  1399انجام شد و نظام آموزشی پرستاری ایران در مقطع دکتری با دانشکده پرستاری دانشگاه اردن مقایسه شد. جستجوی اینترنتی، با استفاده از پایگاه داده های وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در ایران و دانشکده پرستاری اردن و دیگر پایگاههای مرتبط استفاده شد. برای مقایسه تطبیقی از الگوی Beredyدر چهارمرحله؛ توصیف، ، تفسیر، همجوار ی و مقایسه استفاده شد. یافته ها: هر دو برنامه آموزشی به صورت تمام وقت، حضوری و با تأکید بر اصل دانشجو محوری است  و نحوه پذیرش دانشجو در دو دانشگاه تقریبا مشابه است. اما تفاوتهایی از نظر اصول برنامه ریزی استراتژیک رسالت، چشم انداز و ارزشها، طول دوره آموزشی پژوهشی و محتوای برخی دروس و  نحوه ارزشیابی دانشجویان وجود دارد. نتیجه گیری:   با توجه به موقعیت ایران در جهان و پیشرفت در زمینه  دستیابی به اهداف سلامتی با رویکردی جدید و جهانی و برون مرزی به رسالت و چشم انداز دوره  دکتری پرستاری توجه شود. همچنین توصیه می شود برنامه ریزان آموزشی با در نظر گرفتن نیازها و مشکلات جامعه در جهت ارتقای برنامه دوره دکترای پرستاری اقدام نمایند

مقدمه: آموزش و تربیت دانشجویان دکترای پرستاری به عنوان پیشگامان آینده این رشته از دغدغه های اصلی سیاست گذاران آموزش عالی است. تطبیق و تحلیل ابعاد مختلف برنامه های آموزشی با سایر دانشگاه های موفق، امری ضروری در راستای شناسایی نقاط قوت و ضعف و در نتیجه رفع این دغدغه است. از این رو مطالعه حاضر با هدف مقایسه تطبیقی برنامه دکتری پرستاری ایران با دانشکده پرستاری، مامایی و مراقبت های تسکینی فلورانس نایتینگل انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر با رویکرد توصیفی-تطبیقی در سال 1403 انجام شد. در این مطالعه از چهار مرحله توصیف، تفسیر، هم جواری و مقایسه استفاد شد. ابتدا اطلاعات هر دو برنامه از منابع موجود همچون سایت ها و مقالات جمع آوری شد. سپس این اطلاعات مورد بررسی قرارگرفت. در گام های بعدی اطلاعات بر اساس هدف پژوهش، طبقه بندی و مورد مقایسه قرارگرفت. نتایج: دکتری پرستاری در ایران با دانشکده پرستاری، مامایی و مراقبت های تسکینی فلورانس نایتینگل شباهت های زیادی دارد. اما تفاوت هایی نیز بین این دو برنامه وجود دارد که موجب ایجاد برتری هایی شده اند. از نقاط قوت برنامه ایران بهره مندی از ارزش های اسلامی در این برنامه است. از نقاط ضعف برنامه ایران می توان چشم انداز غیرآرمانی، پذیرش دانشجو به صورت متمرکز، انعطاف ناپذیری واحدهای درسی، توجه صرف به تحقیق کیفی، عدم انعطاف در تمام وقت بودن، بازه ی زمانی طولانی تر تحصیل اشاره کرد. نتیجه گیری: با توجه به اشکالات موجود در برنامه درسی ایران نسبت به دانشکده پرستاری، مامایی و مراقبت های تسکینی فلورانس نایتینگل پیشنهاد می شود بر اساس تجارب این دانشکده و نیازهای جامعه ایرانی، در راستای تقویت نقاط قوت و بهبود نقاط ضعف اقداماتی برنامه ریزی و اجرا گردد.

مقدمه: اگر کیفیت برنامه دکتری به صورت سیستماتیک مورد بررسی قرار نگیرد، علم و حرفه پرستاری به خوبی توسعه نخواهد یافت. برای داشتن یک برنامه با کیفیت، باید برنامه ها به صورت دوره ای توسط کمیته تضمین کیفیت داخلی و خارجی مورد بررسی و ارزشیابی قرار گیرند. لذا این مطالعه با هدف مقایسه تطبیقی نظام آموزشی دوره دکتری تخصصی پرستاری در ایران و دانشگاه دوک آمریکا انجام گرفت. روش ها: این پژوهش به روش توصیفی-تطبیقی در سال 1399 با استفاده از الگوی چهار مرحله ای بردی شامل توصیف، تفسیر، همجواری و مقایسه جهت مقایسه دو نظام آموزشی دکتری تخصصی پرستاری در ایران و دانشگاه دوک آمریکا انجام شد. جستجوی اینترنتی با کلیدواژه های فارسی و انگلیسی انجام شد. بعد از جمع آوری اطلاعات، داده ها طبقه بندی شده و مورد مقایسه شدند. یافته ها: اگرچه برنامه آموزشی دانشگاه دوک و ایران شباهت هایی در فلسفه، جایگاه شغلی، محتوی دروس، فنون آموزشی و ارزیابی دانشجویان دارند، با این وجود تفاوت هایی هم در هر دو برنامه درسی دیده می شود از جمله در استفاده از متاپارادیم های پرستاری می باشد، که در برنامه درسی دانشگاه دوک به هر چهار متاپارادایم پرستاری پرداخته شده ولی در برنامه درسی ایران دو متاپارادایم ذکر شده است، نحوه پذیرش دانشجویان و نحوه آموزش آنها در طول ترم های تحصیلی نیز از جمله موارد دیگر است. از جمله شباهت دو برنامه آموزشی در فنون آموزشی و جایگاه شغلی بوده و مهم ترین تفاوت آن ها در محتوی آموزشی و نحوه پذیرش دانشجویان می باشد. نتیجه گیری: برنامه درسی مصوب سال 95 دکتری پرستاری اگرچه سعی کرده است علاوه بر برنامه های آموزشی به بالین هم توجه کند. ولی برنامه اخیر درسی در ایران با وجود تمام تلاش خود در جهت تربیت نیروی بالینی، بیشتر آموزشی بوده و برای تربیت نیروی بالینی نیاز به برنامه درسی جداگانه ای می باشد. این در حالی است که در برنامه درسی دانشگاه دوک رشته های تخصصی پرستاری آموزشی P hD و دکتری پرستاری بالینی DNP به صورت جداگانه وجود دارد. لذا توصیه می شود در سال های آتی دوره دکتری تخصصی بالینی راه اندازی شده و این دوره از دوره آموزشی که اهداف متفاوتی دارند جدا گردد.

زمینه و هدف: درآموزش دانشگاهی منظور از آموزش، ایجاد تغییرات مناسب در دانش آموختگان است. در کلیه جوامع، اهداف آموزشی به همدیگر شباهت دارند، ولی برنامه ریزی ها با سنت ها و فرهنگ های هر یک از جوامع ارتباط پیدا می کند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه و تطبیق برنامه آموزشی پرستاری در سه کشور ایران، اردن و ترکیه انجام شده است. روش بررسی: این مطالعه مروری-تطبیقی در سال 1398 انجام شد. برای دست یابی به جزئیات برنامه آموزشی، سایت وزارت بهداشت ایران، سایت چندین دانشکده پرستاری سه کشور و برخی مطالعات مرتبط؛ مورد استفاده قرار گرفت. اطلاعات به دست آمده با استفاده از مدل چهار مرحله ای بردی؛ توصیف، تفسیر، هم جواری و مقایسه، تحلیل گردید. مقایسه در حیطه های زمان شروع آموزش دانشگاهی، رسالت دانشکده ها و هدف از آموزش فراگیران، شرایط ورود، تعداد واحدها، گرایش ها و ساختار دوره بود. یافته ها: برنامه آموزش پرستاری در هر سه کشور دارای مشابهت های زیادی می باشد. تفاوت هایی در محتوی آموزشی دوره کارشناسی مشاهده گردید. در سطح کارشناسی ارشد، تفاوت هایی در شرایط پذیرش دانشجو وجود داشت و در سطح دکتری تفاوت هایی در گرایش های این دوره مشاهده گردید. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر پیشنهاد می گردد جهت بهبود کیفیت هر چه بیشتر آموزش پرستاری و به منظور رفع کاستی ها و نقایص آن و همچنین با در نظر گرفتن نیازهای پیچیده و در حال تغییر جامعه، مواردی مانند گزینش دانشجو، محتوای برنامه درسی دوره کارشناسی و گرایش های تحصیلات تکمیلی؛ مورد بازبینی و اصلاحات جدی قرارگیرد.

مقدمه: مقطع دکتری پرستاری در جهان در حال گسترش است. با این حال تفاوت هایی در ارائه برنامه ها وجود دارد که با تحلیل آن می توان در راه پیشرفت رشته گام برداشت. هدف از این مقاله مقایسه تطبیقی مقطع دکتری پرستاری دانشکده پرستاری اینگرام دانشگاه مک گیل و دانشکده پرستاری و مامایی علوم پزشکی تهران بود. روش کار: این یک مطالعه توصیفی-تطبیقی بوده که بر اساس الگوی بردی در سال 1397 انجام شده است. در این مطالعه به بررسی و مقایسه اجزا و نحوه اجرای برنامه درسی دوره دکتری پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران و دانشگاه مک گیل کانادا پرداخته شده است. شواهد لازم از طریق جستجوی دستی و اینترنتی، کتابچه های راهنما، مستندات ملی و منطقه ای جمع آوری، توصیف، تفسیر و مقایسه شد. یافته ها: نتایج نشان داد دو دانشگاه در عین داشتن شباهت ها، از حیث اهداف، کوریکولوم و نحوه اجرای برنامه تفاوت هایی با هم دارند. نکته های قابل تأمل نحوه پذیرش دانشجو، شناور بودن دوره های ارائه شده، مبتنی بر صلاحیت بودن دوره ها و تفاوت در نقش های مورد انتظار از دانش آموخته دوره دکتری پرستاری در دانشگاه مک گیل بود. نتیجه گیری: می توان با تقویت نقاط قوت ورفع نقاط ضعف با الگو گرفتن از دانشکده های پیشرو در سطح جهان و تغییر نگرش کوریکولوم های پرستاری، کیفیت آموزش و به تبع آن کیفیت دانش آموختگان دکتری پرستاری را افزایش داد.